Com Ern! Ang unang salita na natutunan ko sa wika ng Vietnam na nangangahulugang “Thank You”. Hindi naman talaga namin balak ng twin bro ko na magpunta dito. Nagkataon nga lang na sarado ang airport ng Thailand at para lang matuloy ang plano naming bakasyon at libre nyang tour ay nagpabook na sya ng Hongkong to Hanoi (ang kabisera ng Vietnam) Dahil walang available trips from Manila to Hanoi at kailangan kong lumipad pa HK para imeet ang kapatid ko na maglilibre sakin. Bago iyon ay nagsearch na ako sa internet ng kung ano anong meron sa Hanoi. Sa pictures pa lang ng mga lugar at mga tao ay walang pinagkaiba sa Manila pero bakit kaya gustong gusto itong puntahan ng mga turista kahit sang panig ng daigdig. Katunayan ang naging pang apat pa ito sa most visited country in Southeast Asia samantalang pumang-anim lamang ang bansa nating Pilipinas. Karamihan sa mga bumibisita ditto ay mula pa sa hilagang kanlurang mga bansa. “Sige nga subukan natin ang Hanoi at tuklasin kung ano ang meron doon.”
Dec.03’08 Wednesday
Pagdating ko ng Hongkong ay namili na kami ng mga jacket at sweatshirt sa HK. Ayon sa weather forecast ay ganitong panahon na ang pinakamalamig sa Vietnam.kahit abalang abala ang kakambal ko sa kanyang trabaho ay lumiban muna sya para lang matuloy ang lakad namin na ito. Sa eroplano pa lang ng Vietnam Airlines ay excited na excited kami. Andiyang kinakausap na kami ng wikang Vietnamese dahil wala naman pinagkalayo ang lahi natin sa mga lahi nila.
Dec.05’ 08 Friday
Dec. 05 Pagdating namin ng airport ay nabiktima na agad kaming panunulak. Sadyang ganun yata ang mga Vietnamese touchy sila. Maybe, it’s their way of saying excuse me. Nakaabang na sa amin ang susundo para dalhin kami sa Citygate Hotel kung saan kami nagpabook. Ayon kasi sa nasulat ng Lonely Planet na book for tourist friendly at maasikaso ang Hotelna to. Sa huli ay nalaman namin na wala palang laws on copyright ang bansang ito kaya madami ang may pangalang Citygate na hotel dahil highly recommended ang Hotel na to.
Sa daan pa lang mula sa airport at nagumpisa na kaming magmatyag sa aming mga dinadaanan. Madami ding bukirin ang Vietnam. Para ka ng dumadaan sa NLEX pinagkaiba lang ay mga bato at semento ang mga bahay nila, yari sa bricks ang mga pader at may strong frnch influence ang mga disenyo ng bahay at mga gusali.
Pagdating namin sa Citygate Hotelng bandang ala-sais ng gabi ay iniwan muna naming ang aming mga bagahe at nagumpisang maglibot sa mga kalye ng Hanoi sa Old quarters. Animoy binabaybay namin ang Intramuros, Qiapo at Malate pati na din Divisoria dahil walang pinagkalayo ang itsura ng mgakalye sa atin. Kakaiba ang aming naranasan dito dahil nahirapan kaming tumawid ng mga kalsada dahil sa dami ng motor at mga Cyclo (version nila ng padicab kung saan nasa harapan ang pasahero at nasalikod ang driver) na halos sakupin naang mga kalsada. Balak sana naming manggilid sa mga sidewalk pero halos kainin na ito ng mga carinderia sa kalye. Ang treetfood doon ay niluluto sa sidewalk. Ang mga pagkain ay karaniwan mga noodles (Pho sa wikang Vietnamese), naghambalang ang mga lamesa at kiddie chair. Napansin namin na buhay na buhay ang mga kalye dahil punumpuno ng mga motor ang mga kalsada at punumpuno ng mga kumakain ang mga sidewalks pag rush hour.
Kakain na kami ng dinner kaya naglakad kami papuntang Quan An Ngon. Recommended din kasi ito ng Lonely Planet. Malayo layo dinang aming nilakad sa sanadali pa lang na nakakalakad kami at sa kabila ng lamig ng panahon ay hindi ko naiwasang pagpawisan. Marahil ay sa tension na inabot naming sa pagtawid tawid ng mga kalye sa dami ng motorsiklong maaring makabangga samin.
Nahanap din namin ang Quan An Ngon. Magandaang ambience madaming yuppies at foreigners na kumakain. Mukang masarap. Umorder kami ng Pho, grilled squid, veggies na parang stirfried kangkong at spring roll. Hindi nga kami nabigo masarap nga sya with matching Hanoi Beer at Vietnamese coffee. Panalo ang lasa ng kape. Nagikotikot kami sa paligid ng hoankiem Lake. Nakita din namin ang isang brand ng yosi na may pangalang Bastos. Nakakaaliw dahil nagkalat pala ang mga Bastos sa mga kalye ng Hanoi,may Bastos Filter,may Bastos International at ibpa., hindi nga lang ito sikat at mabentang brand sa Hanoi pero sating mga pinoy ay malakas ang hatak brand name pa lang. Pagkatapos,ay bumalik na kami ng Hotel. Nagpapalit muna kami ng US dollars to Dong. Sa unang pagkakataon ay nakahawak din kami ni Leo ng isang milyon (ang palit sa peso ay bawasan ng tatlong zero multiplied by 3 kaya ang 1,000,000 dong ay P3,000).
Dec.06’ 08 Saturday
Sumunod na araw, maaga kaming gumising dahil nakaschedule ang aming City Tour kasama ang tour guide na si Trang from Hanoi Kids (group of students who offers tour guide for free just to practice their English) . Sumakay kami ng taxi papunta sa mausoleum. Di ko alam sino bang pupuntahan doon hanggang sa dumating na kami sa Mausoleum of Ho Chi Mihn ng tinatawag nyang Uncle Ho (tawag ng mga Vietnamese kay Ho Chi Mihn ang kanilang greatest leader na nagpasimuno ng communism na nagpalaya sa kanila mula sa pananakop ng Frances. Pumila kami, iniwan ang camera’s sa baggage counter at isa-isang pumasok sa isang malaking bulwagan kung saan makikita ang animoy wax na katawan ng nasabing bayani. Dahil masipag at informative si Trang ay madami kaming natutunan sa kanya lalo na ang history ng Vietnam during the French Colonization.
Pagkagaling doon ay binisita naman namin ang Palace na counterpart ng Malacanang sa atin. Ayon sa kanya ay pinili ni Uncle Ho na manirahan na lamang sa bundok at makiisa samga simpleng tao kaysa saisang magarang palasyo na ngayon ay pinagdadausan na lamang ng mga convention. Pagkatapos noon ay dinala nya naman kami sa Museum at sa One Pillar Pagoda.
Sumunod doon ay binisita naman namin ang Temple of Literature. Ito ang oldest university ng bansang Vietnam. Dito unang itinuro ang mga aral ni Confucius at dito din unang nagsipagtapos ang mga kauna-unahang doktor ng bansa.
Dahil oras na ng tanghalian ay niyaya namin siyang kumain. Hindi naming alamang mga masarap na kainan kaya’t ipinaubaya na naming kay Trang ang pamimili ng kakainan. Sabi naming ay “Any will do.” She was surprised to know that we’re very game to eat anywhere. Dadalhin daw niya kami kung saan masarap ang Bun Cha (Vermicelli noodles with grilled pork and soup). Malayo pa lang ay itinuturo nya na ang kainan wala naman kaming natatanaw na magandang kainan hanggang sa sumapit na kami sa isang maduming karinderya. Nagkatinginan kami ng aking kapatid animo’y tinatanong ang isa’t isa “ano kakain ba tayo diyan?”. Sa totoo lang ay hindi kami pihikan sa kainan as long na malinis. Dito sa Pinas ay mahilig din kaming kumain sa pares at lugawan sa tabi tabi.
Naupo na kami at naglinga linga sa paligid ng kainan. Madumi ang mga bamboo chopsticks na ilan na yata ang gumamit at ngumatngat. Ang pinagpriprituhan ng spring roll (lumpia sa atin) ay nangingitim na. Madumi ang kusina na hindi mo aakalaing kusina. Nagkataong nagCR si Trang. Gusto na naming umalis ngunit isa isa ng isinerve ang mga pagkain. Nakakhiya naman kay Trang kung aalis kami. Humingi na lang kami ng hot water para ibabad ang mga chopsticks. Solved na kami doon. Pepsi in can ang inorder ko para di na mangailangan ng baso. Akala ko ay OK na nang iserve ang pepsi in can may lupa ang ibabaw na kung saan ako iinom. Pinapalitan ko na lang dahil baka ebs ng daga or what iyon. Nang iserve ganun din kaya pinunasan ko na lang ng tissue.
Hindi kami nag-enjoy ni Leo sa aming kinain. Nagawa na lang naming tiisin dahil nakakahiya kay Trang. Sabagay ay mura lang naman ang aming binayaran pero kahit matagal tagal na kaming nakatapos kumain ay parang may after taste. Siguro it’s just all in the mind na madumi ang aming nakain. May kaisa isang mentos ako sa bag kaya kinain ko na maiba lang ang aking panlasa. Sumunod akong nagyayang magkape para lang talaga tuluyang mabura ang aming experience sa aming kinain na Bun Cha.
Dinala nya kami sa Highlands Coffee. Siguro ay ito ang starbucks nila sa Hanoi. Umorder kami ng vietnamese ice coffee and cheesecake. Solved naman dahil ang sarap ng kape nila at cheesecake plus ang masarap naming usapankasing sarap ng pagkakaupo ko sacouch dahil mistulang namaga ang mga daliri ng paa ko kalalakad. Hanga ako kay Trang dahil parang kayang kaya niyang ikutin ang Hanoi ng kalalakad at hindinagrereklamo ng sakit ng paa. Samantalang gusto ko ng umuwi at wag ng maglakad ng isang lingo sa sakiut ng aking paa. Dahil kami ang kauna-unahang Pinoy na turistang sinamahan ni Trang ay naging interesado siyang magpaturo ng ating lenguahe.
Sumunod ay dinala niya kami sa temple sa gitna ng Hoan Kiem Lake. Napansin ko sa kanilang mga Vietnamese ay ang mayamang kultura. Mahilig sila sa mga alamat ng dragon, ng pagong at ng kung anu ano na inirerelate nila sa history ng bawat pinupuntahan naming. Mayaman sila sa kasaysayan mulasapanahon ng mga hari, hanggang sa pananakop ng mga Frances. Pagkagaling sa Hoan kiem lake ay pumunta na kami sa pagdadausan ng water puppet show para bumili ng ticket na aming papanuoring ng 9pm.
Alam naming pagod na si Trang at nahihiya na kami sa kanya. Sabi naman niya ay ayos lang dahil nag-eenjoy naman siyang kasama kami. Kaya’t dinala naman niya kami sa Opera House at sa National Museum at sa St. Joseph’s Cathedral. As usual ay nagpicture picture kami kahit talagang susuko na ang aking mga paa. Pagkatapos non ay inisa isa naman naming ang mga art shops para bumili ng painting na souvenir ng Vietnam. Masakit na talaga ang aking paa kaya tinanong ko kay Trang kung saan makakabili ng nail cutter. Dinala niya kami sa animo’y divisoria ng Vietnam. Dahil rush hour na ay sangkaterbang motor na ang nagdadaanan sa mga kalsada. Sa totoo lang ay breathtaking and perspiring ang ginagawa naming pagtawid. Parang by chance lang na makatawid. Hindi priority sa bansang ito ang pedestrian. Lahat ay nakamotor. Sabi nga ay mga muka kaming Vietnamese wag lang magsasalita at matataranta sa pagtawid malalamang ibang lahi kami.
Umuwi na kami sa hotel. Hinatid na kami ni Trang para na rin kunin ang pinarada niyang motor sa hotel. Mabait si Trang ni hindi humingi ng tip bagkus ay nagpasalamat pa sa amin. Nagenjoy din naman siyang kasama kami. Sa wakes ay nagkaron na din ako ng pagkakataong makapaggupit ng kuko. Anong sarap wala ng sagabal sa aking paglalakad.
Nang makapaghilamos at makapagpahinga ay lumargana ulit kami ng aking kapatid. Pumunta kami sa Hoam Kiem Lake. Kumain sa Pho24 (isang fastfood). Natuwa kami saaming mga kinain kaya paglabas namin ay akmangkukunan ni Leo ang labasng Pho24, hinabol kami ng cashier. Akala namin ay kung anong problema, yun pala ay namali ng kwenta ng bill binayaran na lang namin ang kulang. Nawala na sa loob namin ang pagkuha ng picture.
Masarap ang naging kwentuhan naming magkapatid habang naglalakad sa kahabaan ng lakeside. Napag-usapan namin ang mga pinagdaanan namin noong nagwowork pakami sa Pinasat sumusweldo ng kakarampot. Ani namin ay hindi namin ma-eexperience ang magtour sa Asia at maipasyal si nanay sa HK kung hindi kami nakapag-abroad. Yun naman ay consolation na namin sa mga sacrifices namin na magtrabaho sa ibang bansa at malayo sa aming pamilya at habang wala pa kaming mga anak na binubuhay.
Malayo na ang aming nalalakad sa sarap ng aming pagrereminisce na magkapatid nang mausisa niya na walana sa kamay niya ang digicamnya. Hinanap nya sakin ang natandaan niya ay inabot niya sakin ang alam ko naman ay nasa kanya at habang naglallakad ay sumagi sa isip ko na hindi na nga pala namin napicturan ang Pho24. Nataranta na kami at bumalik sa Pho24 para itanong kung may naiwan. Pero wala na kaming babalikan. Narealized na lang namin na maaring nahablot ang digicam niya habang kami ay naglalakad ng hindi niya namalayan. Laking panghihinayang dahil may sentimental value iyon kay Leo na kaunaunahan niyang napundar na gamit mula sa kaniyang pagaabroad. Nakakahinayang din ang mga pictures namin sa aming city tour.
Sira man ang gabi namin at galit na galit sa taong nagnakaw ng camera niya ay minabuti na naming pumunta na sa Water Puppet Show ng 8:30PM. No choice dahil nakapagpabook nakami ng ticket. Habang nasa loob ng theatro ay isip ng isip pa din kami pano nangyari iyong pagkawala ng camera niya. Hindi na tuloy namin naappreciate ang water puppet show. Isang dula na pinagagana ng puppeteers ang mga characters sa ibabawng tubig. Nabigyan nga ito ng international award dahil sa husay ng puppeteers at sa pagsasadulang mayamang kulturang Vietnam.
Pagkatapos ng show, nais man naming mag-ikot pa sa city ay minabuti na naming umuwi na sa hotel para magpahinga at kalimutan ang nangyari.
Dec.07’ 08 Sunday
Pagkagising ay kumain muna kami ng breakfast sa hotel. French bread na malaki with fried egg at Vietnamese coffee. Sinundo na kami ng aming tour guide para sa aming Halong Bay Tour. Apat na oras ang byahe papuntang Halong. Kahit antok na antok ay hindi ko tinulugan ang byahe para makita ang mga tanawin. Nasa northern part ito ng Hanoi. Dinaanan namin ang mga buildings, bukirin at mga sagingan, para din kaming nasa Pinas. Pinagkaiba lang ay malamig ang simoy ng hangin at hindi pwedeng wala kang jacket. Napansin ko ang pare-parehong itsura ng mga bahay. Karaniwan ay 3meters lang ang width ng façade, tatlo hanggang apat na palapagang mga bahay, walang overhanging eaves, may pediment at may mga pinnacles ang mga bubong. Napansin ko din na bricks ang ginagamit sa mga walls intead of CHB. Marahil ay iyon ay dahil sa availability ng materyales. Malambot kasi at mapula ang lupa ng Vietnam at hindi tulad natin na napapaligiran ng mga dagat kaya much available satin ang mga buhangin. Dumaan din kami sa Pottery stores para sa stop over. Magaganda sana ang mga paintings at vases pero mahal, presyong turista.
Malayo pa lang ay natatanaw na namin ang mga limestone formation. Kakaiba iyon dahil sa part lang na yon namuo ang mga limestone na rectangular ang shape. Pagdating sa port ay sumakay na kami ng cruise, malayo pa lang sa mga limestones ay nagpicture picture na kami. Sa aming cruise ay nagserved na ng drinks in can. Makatapos inumin ay hayan na ang mga tripulante ng bangka naniningil na ng aming nainom. Akala naming ay inclusive na yon sa aming package. Pagdating malapit sa fishing village ay sumakay ulit kami ng maliit na bangka (panibago ulit na bayad kahit sasandali langkaming umikot sa mga caves) para pasukin ang mga caves ng limestone. Parang Palawan lang din ang itsura pero kamangha mangha ang ganda at dami ng limestones na animo’y isinambulat lang sa lugar na yon ng Halong.
Pabalik ay nananghalian na kami, nagserved ulit ng sodas in can at panibago na naming bayad. Dumaong kami sa Dau Caves. Umpisa na yon ng trekking papasok ng caves. Umakyat bumaba kami. Maganda at preserved ang mga caves. Sari saring formation din ng stalactites at stalagmites. Inilawan din yon ng makukulay na ilaw para lumutang ang ganda ng loob ng kuweba. Pabalik ay doon kami naupo sa deck open air kaya napakasarap ng aming cruise, malamig ang simoy ng hangin habang sikat na sikat ang araw.
Hapon na ng makabalik kami sa port at 7pm na nang makabalik kami ng Hanoi. Naghapunan ulit kami sa Quan An Ngon. Umorder kami ng Crispy noodles w/ beef at kakaibang version ng vegetable salad wrapped in ricepaper. Ang sarap talaga sa Quan An Ngon. Pagkatapos ay naglakadlakad muli kami sa palibot ng Hoan Kiem Lake. Nagtingikn tingin ng mga pwede bilhin. Sabi kasi sa PEX forums ay nagkalat ang mga North Face bags ditto dahil ditto minamanufacture ang North Face. Madami nga ang mga nagdisplay na damit, bags, shoes pero animo’y classA imitations ang mga ito. Dalana rin ng malapit ito sa China. Madami padin ang nasa park karamihan ay mga lovers at pangkaraniwan na ang tanawin na nagtutukaan na parang walang bukas sa lakeside. How romantic! How I wish that RJ is with me.
Dec.08’ 08 Monday
Muli kaming gumising ng maaga para magbreakfat. Habang nagpreprepare ang staff ng hotel bumili muna si Leo ng toothpaste sa labas. Nahirapan siyang humanap dahil ang sistema ditto ay hindi tulad satin na mga one-sto-shop. Kung wine ang tinitinda sa isang store sa kahabaan ng kalye na yon ay puro wine ang tinda. Kung puro Christmas décor ay sa buong kahabaan ng street ay puro Christmas décor.
Dumating na ang aming tour guide for the Perfume Pagoda Tour, si Nam. 3 hours ang byahe. Sa totoo lang ay hindi namingmasyadong naenjoy ang tour na to dahil hindi maeffort si Nam na magexplain at magkwento sa aming pinuntahan pag hindi ka nagtanong. Minsang magtanong ka ay parang natatamad na siyang sumagot. Naikukumpara ko tuloy si Trang ng Hanoi Kids. Pagdating namin sa lugar ay ay kinailangan naming mamangka sa ilog papunta sa paanan ng bundok kung saan nahandon ang Perfume pagoda. Mga babae ang nagsasagwan. Bawat bangka ay may sakay na lima at anim na katao. May 45mins. Din kami sa bangka. Naenjoy namin ito ng husto., Magandaang mga tanawin. malamig ang hanging sumasalubong sa amin. Tahimik ang paligid habang lawiswis lang ng tubig na sinasagwan ang aming naririnig. Masarap matulog sa bangka na konting galaw lang ay maaaring bumaligtad. Pagbaba ng bangka ay ang mga temples na ilang daang taon na ang tanda. Sa paligid non ay mga vendors na sari sari ang mga tinitinda may mga Vietnamese delicacies, souvenirs at may ilang nagtitinda ng snake vodka at sariring inumin na nakalagay sa malalaking bote. Sumakay kami ng cable car at naglakad paakyat ng PerfumePagoda. Sa aming tour ay nakilala namin si Stanaga Duden isang Deutch at si Pete na isang Thailander. Inaasahan ko ay isang maganda at malaking pagoda yun pala ay isang kweba na simbahan ng mga Buddhist. Wala masyadong makikita kundi mga deboto na taimtimna nagdadasal sa madaming Buddhist gods and goddesses.
Pabalik ay nananghalian na kami at nagpicture picture sa mga lumang temples na hindi man lang naming nalaman ang pangalan. Pagkatapos ay namangka ulit pabalik. Pagbaba ay sinabihan kami ni Nam na magbayad sa bangkera. Nagtaka kami dahil package tour ang aming binayaran bakit kami magbabayad. Muli kong itinanong kay Nam at sinabi niyang magtip na lang. Nagbigay kami ng 20,000 (60pesos ang equivalent satin). Yun iba naming kasama ay hinahabol pang bangkera dahil bakit dawhindi nagbigay ng tip. Well, nasanay kasi ang mga bangkera sa mga nagbibigay ng tip kaya compulsory na ito.
Nakakapagod din kaya natulog na lang kami pabalik. Pagdating ay kumainmunakami saan pa e di Quan An Ngon ulit dahil hindi pa namin natatry yun ibang dishes nila. Umorder kami ng Stir fried noodles, unripe mango w/ bagoong pero pinagarbo ito dahil madaming toppings, cold noodles w/ seafood atbp. Inikot ulit naming ang Hoan Kiem para mamili ng Bastos Cigarette amin sanang ipampapasalubong pero isalang ang aming nabilan at last one na lang ang tinda niya. Bumalik kami malapit sa Highlands coffee para mamili ng pampasalubong na souvenirs, Trung Nguyen Coffee at fruit chips. Yun na ang last night namin sa Hanoi.
Dec.09’ 08 Tuesday
Flight na namin pabalik ng HK. Paalam na Vietnam. Sa maikli naming pamamalagi ay madami kaming natutunan sa inyong kultura. Sabi nga ng brother ko, wag na lang kaming umasang maganda ang Vietnam. Cultural immersion lang ang aming pakay. Hindi nga kami nagkamali dahil mayaman ang kultura nila. Preserved pa din magpahanggang ngayon at tunay na makabayan ang mga tao dito. Hindi man nagkakalayo ang pisikal na itsura ng bansang ito at ng mga mamayan dito sa Pilipinas ay bakit higit na ninanais puntahan ito ng mga turista. Sa totoo lang, di hamak na mas maganda ang Pilipinas. Sabi nga ng ilang banyagang nakasabay namin sa aming mga tour. Napuntahan na nila halos lahat ng bansa sa Timog Silangan Asya pero hindi pa sa Pilipinas dahil mapanganib at magulo sa ating bayan. Nakakwentuhan din naming ang tour guide. Hindi pa daw siya nakakapunta ng Pilipinas pero kilala niya si Pres. Estrada at Pres. Arroyo. Alam niya ang Edsa2 at alam niya ang terrorist attack sa bansa natin dahil napapanood niya lagi sa CNN. Mahirap man ang Vietnam ay mas nakapamasyal kami nakapaglakad sa paligid ng Hanoi ng walang anumang iniisip na baka may mang holdap o may manghablot ng aming mga gamit. Meron man mga masasamang elemento ay nananatili pa ding may takot ang mga sibilyan dito at iginagalang ang mga pulis Nakakalungkot lang isipin!
Dec.03’08 Wednesday
Pagdating ko ng Hongkong ay namili na kami ng mga jacket at sweatshirt sa HK. Ayon sa weather forecast ay ganitong panahon na ang pinakamalamig sa Vietnam.kahit abalang abala ang kakambal ko sa kanyang trabaho ay lumiban muna sya para lang matuloy ang lakad namin na ito. Sa eroplano pa lang ng Vietnam Airlines ay excited na excited kami. Andiyang kinakausap na kami ng wikang Vietnamese dahil wala naman pinagkalayo ang lahi natin sa mga lahi nila.
Dec.05’ 08 Friday
Dec. 05 Pagdating namin ng airport ay nabiktima na agad kaming panunulak. Sadyang ganun yata ang mga Vietnamese touchy sila. Maybe, it’s their way of saying excuse me. Nakaabang na sa amin ang susundo para dalhin kami sa Citygate Hotel kung saan kami nagpabook. Ayon kasi sa nasulat ng Lonely Planet na book for tourist friendly at maasikaso ang Hotelna to. Sa huli ay nalaman namin na wala palang laws on copyright ang bansang ito kaya madami ang may pangalang Citygate na hotel dahil highly recommended ang Hotel na to.
Sa daan pa lang mula sa airport at nagumpisa na kaming magmatyag sa aming mga dinadaanan. Madami ding bukirin ang Vietnam. Para ka ng dumadaan sa NLEX pinagkaiba lang ay mga bato at semento ang mga bahay nila, yari sa bricks ang mga pader at may strong frnch influence ang mga disenyo ng bahay at mga gusali.
Pagdating namin sa Citygate Hotelng bandang ala-sais ng gabi ay iniwan muna naming ang aming mga bagahe at nagumpisang maglibot sa mga kalye ng Hanoi sa Old quarters. Animoy binabaybay namin ang Intramuros, Qiapo at Malate pati na din Divisoria dahil walang pinagkalayo ang itsura ng mgakalye sa atin. Kakaiba ang aming naranasan dito dahil nahirapan kaming tumawid ng mga kalsada dahil sa dami ng motor at mga Cyclo (version nila ng padicab kung saan nasa harapan ang pasahero at nasalikod ang driver) na halos sakupin naang mga kalsada. Balak sana naming manggilid sa mga sidewalk pero halos kainin na ito ng mga carinderia sa kalye. Ang treetfood doon ay niluluto sa sidewalk. Ang mga pagkain ay karaniwan mga noodles (Pho sa wikang Vietnamese), naghambalang ang mga lamesa at kiddie chair. Napansin namin na buhay na buhay ang mga kalye dahil punumpuno ng mga motor ang mga kalsada at punumpuno ng mga kumakain ang mga sidewalks pag rush hour.
Kakain na kami ng dinner kaya naglakad kami papuntang Quan An Ngon. Recommended din kasi ito ng Lonely Planet. Malayo layo dinang aming nilakad sa sanadali pa lang na nakakalakad kami at sa kabila ng lamig ng panahon ay hindi ko naiwasang pagpawisan. Marahil ay sa tension na inabot naming sa pagtawid tawid ng mga kalye sa dami ng motorsiklong maaring makabangga samin.
Nahanap din namin ang Quan An Ngon. Magandaang ambience madaming yuppies at foreigners na kumakain. Mukang masarap. Umorder kami ng Pho, grilled squid, veggies na parang stirfried kangkong at spring roll. Hindi nga kami nabigo masarap nga sya with matching Hanoi Beer at Vietnamese coffee. Panalo ang lasa ng kape. Nagikotikot kami sa paligid ng hoankiem Lake. Nakita din namin ang isang brand ng yosi na may pangalang Bastos. Nakakaaliw dahil nagkalat pala ang mga Bastos sa mga kalye ng Hanoi,may Bastos Filter,may Bastos International at ibpa., hindi nga lang ito sikat at mabentang brand sa Hanoi pero sating mga pinoy ay malakas ang hatak brand name pa lang. Pagkatapos,ay bumalik na kami ng Hotel. Nagpapalit muna kami ng US dollars to Dong. Sa unang pagkakataon ay nakahawak din kami ni Leo ng isang milyon (ang palit sa peso ay bawasan ng tatlong zero multiplied by 3 kaya ang 1,000,000 dong ay P3,000).
Dec.06’ 08 Saturday
Sumunod na araw, maaga kaming gumising dahil nakaschedule ang aming City Tour kasama ang tour guide na si Trang from Hanoi Kids (group of students who offers tour guide for free just to practice their English) . Sumakay kami ng taxi papunta sa mausoleum. Di ko alam sino bang pupuntahan doon hanggang sa dumating na kami sa Mausoleum of Ho Chi Mihn ng tinatawag nyang Uncle Ho (tawag ng mga Vietnamese kay Ho Chi Mihn ang kanilang greatest leader na nagpasimuno ng communism na nagpalaya sa kanila mula sa pananakop ng Frances. Pumila kami, iniwan ang camera’s sa baggage counter at isa-isang pumasok sa isang malaking bulwagan kung saan makikita ang animoy wax na katawan ng nasabing bayani. Dahil masipag at informative si Trang ay madami kaming natutunan sa kanya lalo na ang history ng Vietnam during the French Colonization.
Pagkagaling doon ay binisita naman namin ang Palace na counterpart ng Malacanang sa atin. Ayon sa kanya ay pinili ni Uncle Ho na manirahan na lamang sa bundok at makiisa samga simpleng tao kaysa saisang magarang palasyo na ngayon ay pinagdadausan na lamang ng mga convention. Pagkatapos noon ay dinala nya naman kami sa Museum at sa One Pillar Pagoda.
Sumunod doon ay binisita naman namin ang Temple of Literature. Ito ang oldest university ng bansang Vietnam. Dito unang itinuro ang mga aral ni Confucius at dito din unang nagsipagtapos ang mga kauna-unahang doktor ng bansa.
Dahil oras na ng tanghalian ay niyaya namin siyang kumain. Hindi naming alamang mga masarap na kainan kaya’t ipinaubaya na naming kay Trang ang pamimili ng kakainan. Sabi naming ay “Any will do.” She was surprised to know that we’re very game to eat anywhere. Dadalhin daw niya kami kung saan masarap ang Bun Cha (Vermicelli noodles with grilled pork and soup). Malayo pa lang ay itinuturo nya na ang kainan wala naman kaming natatanaw na magandang kainan hanggang sa sumapit na kami sa isang maduming karinderya. Nagkatinginan kami ng aking kapatid animo’y tinatanong ang isa’t isa “ano kakain ba tayo diyan?”. Sa totoo lang ay hindi kami pihikan sa kainan as long na malinis. Dito sa Pinas ay mahilig din kaming kumain sa pares at lugawan sa tabi tabi.
Naupo na kami at naglinga linga sa paligid ng kainan. Madumi ang mga bamboo chopsticks na ilan na yata ang gumamit at ngumatngat. Ang pinagpriprituhan ng spring roll (lumpia sa atin) ay nangingitim na. Madumi ang kusina na hindi mo aakalaing kusina. Nagkataong nagCR si Trang. Gusto na naming umalis ngunit isa isa ng isinerve ang mga pagkain. Nakakhiya naman kay Trang kung aalis kami. Humingi na lang kami ng hot water para ibabad ang mga chopsticks. Solved na kami doon. Pepsi in can ang inorder ko para di na mangailangan ng baso. Akala ko ay OK na nang iserve ang pepsi in can may lupa ang ibabaw na kung saan ako iinom. Pinapalitan ko na lang dahil baka ebs ng daga or what iyon. Nang iserve ganun din kaya pinunasan ko na lang ng tissue.
Hindi kami nag-enjoy ni Leo sa aming kinain. Nagawa na lang naming tiisin dahil nakakahiya kay Trang. Sabagay ay mura lang naman ang aming binayaran pero kahit matagal tagal na kaming nakatapos kumain ay parang may after taste. Siguro it’s just all in the mind na madumi ang aming nakain. May kaisa isang mentos ako sa bag kaya kinain ko na maiba lang ang aking panlasa. Sumunod akong nagyayang magkape para lang talaga tuluyang mabura ang aming experience sa aming kinain na Bun Cha.
Dinala nya kami sa Highlands Coffee. Siguro ay ito ang starbucks nila sa Hanoi. Umorder kami ng vietnamese ice coffee and cheesecake. Solved naman dahil ang sarap ng kape nila at cheesecake plus ang masarap naming usapankasing sarap ng pagkakaupo ko sacouch dahil mistulang namaga ang mga daliri ng paa ko kalalakad. Hanga ako kay Trang dahil parang kayang kaya niyang ikutin ang Hanoi ng kalalakad at hindinagrereklamo ng sakit ng paa. Samantalang gusto ko ng umuwi at wag ng maglakad ng isang lingo sa sakiut ng aking paa. Dahil kami ang kauna-unahang Pinoy na turistang sinamahan ni Trang ay naging interesado siyang magpaturo ng ating lenguahe.
Sumunod ay dinala niya kami sa temple sa gitna ng Hoan Kiem Lake. Napansin ko sa kanilang mga Vietnamese ay ang mayamang kultura. Mahilig sila sa mga alamat ng dragon, ng pagong at ng kung anu ano na inirerelate nila sa history ng bawat pinupuntahan naming. Mayaman sila sa kasaysayan mulasapanahon ng mga hari, hanggang sa pananakop ng mga Frances. Pagkagaling sa Hoan kiem lake ay pumunta na kami sa pagdadausan ng water puppet show para bumili ng ticket na aming papanuoring ng 9pm.
Alam naming pagod na si Trang at nahihiya na kami sa kanya. Sabi naman niya ay ayos lang dahil nag-eenjoy naman siyang kasama kami. Kaya’t dinala naman niya kami sa Opera House at sa National Museum at sa St. Joseph’s Cathedral. As usual ay nagpicture picture kami kahit talagang susuko na ang aking mga paa. Pagkatapos non ay inisa isa naman naming ang mga art shops para bumili ng painting na souvenir ng Vietnam. Masakit na talaga ang aking paa kaya tinanong ko kay Trang kung saan makakabili ng nail cutter. Dinala niya kami sa animo’y divisoria ng Vietnam. Dahil rush hour na ay sangkaterbang motor na ang nagdadaanan sa mga kalsada. Sa totoo lang ay breathtaking and perspiring ang ginagawa naming pagtawid. Parang by chance lang na makatawid. Hindi priority sa bansang ito ang pedestrian. Lahat ay nakamotor. Sabi nga ay mga muka kaming Vietnamese wag lang magsasalita at matataranta sa pagtawid malalamang ibang lahi kami.
Umuwi na kami sa hotel. Hinatid na kami ni Trang para na rin kunin ang pinarada niyang motor sa hotel. Mabait si Trang ni hindi humingi ng tip bagkus ay nagpasalamat pa sa amin. Nagenjoy din naman siyang kasama kami. Sa wakes ay nagkaron na din ako ng pagkakataong makapaggupit ng kuko. Anong sarap wala ng sagabal sa aking paglalakad.
Nang makapaghilamos at makapagpahinga ay lumargana ulit kami ng aking kapatid. Pumunta kami sa Hoam Kiem Lake. Kumain sa Pho24 (isang fastfood). Natuwa kami saaming mga kinain kaya paglabas namin ay akmangkukunan ni Leo ang labasng Pho24, hinabol kami ng cashier. Akala namin ay kung anong problema, yun pala ay namali ng kwenta ng bill binayaran na lang namin ang kulang. Nawala na sa loob namin ang pagkuha ng picture.
Masarap ang naging kwentuhan naming magkapatid habang naglalakad sa kahabaan ng lakeside. Napag-usapan namin ang mga pinagdaanan namin noong nagwowork pakami sa Pinasat sumusweldo ng kakarampot. Ani namin ay hindi namin ma-eexperience ang magtour sa Asia at maipasyal si nanay sa HK kung hindi kami nakapag-abroad. Yun naman ay consolation na namin sa mga sacrifices namin na magtrabaho sa ibang bansa at malayo sa aming pamilya at habang wala pa kaming mga anak na binubuhay.
Malayo na ang aming nalalakad sa sarap ng aming pagrereminisce na magkapatid nang mausisa niya na walana sa kamay niya ang digicamnya. Hinanap nya sakin ang natandaan niya ay inabot niya sakin ang alam ko naman ay nasa kanya at habang naglallakad ay sumagi sa isip ko na hindi na nga pala namin napicturan ang Pho24. Nataranta na kami at bumalik sa Pho24 para itanong kung may naiwan. Pero wala na kaming babalikan. Narealized na lang namin na maaring nahablot ang digicam niya habang kami ay naglalakad ng hindi niya namalayan. Laking panghihinayang dahil may sentimental value iyon kay Leo na kaunaunahan niyang napundar na gamit mula sa kaniyang pagaabroad. Nakakahinayang din ang mga pictures namin sa aming city tour.
Sira man ang gabi namin at galit na galit sa taong nagnakaw ng camera niya ay minabuti na naming pumunta na sa Water Puppet Show ng 8:30PM. No choice dahil nakapagpabook nakami ng ticket. Habang nasa loob ng theatro ay isip ng isip pa din kami pano nangyari iyong pagkawala ng camera niya. Hindi na tuloy namin naappreciate ang water puppet show. Isang dula na pinagagana ng puppeteers ang mga characters sa ibabawng tubig. Nabigyan nga ito ng international award dahil sa husay ng puppeteers at sa pagsasadulang mayamang kulturang Vietnam.
Pagkatapos ng show, nais man naming mag-ikot pa sa city ay minabuti na naming umuwi na sa hotel para magpahinga at kalimutan ang nangyari.
Dec.07’ 08 Sunday
Pagkagising ay kumain muna kami ng breakfast sa hotel. French bread na malaki with fried egg at Vietnamese coffee. Sinundo na kami ng aming tour guide para sa aming Halong Bay Tour. Apat na oras ang byahe papuntang Halong. Kahit antok na antok ay hindi ko tinulugan ang byahe para makita ang mga tanawin. Nasa northern part ito ng Hanoi. Dinaanan namin ang mga buildings, bukirin at mga sagingan, para din kaming nasa Pinas. Pinagkaiba lang ay malamig ang simoy ng hangin at hindi pwedeng wala kang jacket. Napansin ko ang pare-parehong itsura ng mga bahay. Karaniwan ay 3meters lang ang width ng façade, tatlo hanggang apat na palapagang mga bahay, walang overhanging eaves, may pediment at may mga pinnacles ang mga bubong. Napansin ko din na bricks ang ginagamit sa mga walls intead of CHB. Marahil ay iyon ay dahil sa availability ng materyales. Malambot kasi at mapula ang lupa ng Vietnam at hindi tulad natin na napapaligiran ng mga dagat kaya much available satin ang mga buhangin. Dumaan din kami sa Pottery stores para sa stop over. Magaganda sana ang mga paintings at vases pero mahal, presyong turista.
Malayo pa lang ay natatanaw na namin ang mga limestone formation. Kakaiba iyon dahil sa part lang na yon namuo ang mga limestone na rectangular ang shape. Pagdating sa port ay sumakay na kami ng cruise, malayo pa lang sa mga limestones ay nagpicture picture na kami. Sa aming cruise ay nagserved na ng drinks in can. Makatapos inumin ay hayan na ang mga tripulante ng bangka naniningil na ng aming nainom. Akala naming ay inclusive na yon sa aming package. Pagdating malapit sa fishing village ay sumakay ulit kami ng maliit na bangka (panibago ulit na bayad kahit sasandali langkaming umikot sa mga caves) para pasukin ang mga caves ng limestone. Parang Palawan lang din ang itsura pero kamangha mangha ang ganda at dami ng limestones na animo’y isinambulat lang sa lugar na yon ng Halong.
Pabalik ay nananghalian na kami, nagserved ulit ng sodas in can at panibago na naming bayad. Dumaong kami sa Dau Caves. Umpisa na yon ng trekking papasok ng caves. Umakyat bumaba kami. Maganda at preserved ang mga caves. Sari saring formation din ng stalactites at stalagmites. Inilawan din yon ng makukulay na ilaw para lumutang ang ganda ng loob ng kuweba. Pabalik ay doon kami naupo sa deck open air kaya napakasarap ng aming cruise, malamig ang simoy ng hangin habang sikat na sikat ang araw.
Hapon na ng makabalik kami sa port at 7pm na nang makabalik kami ng Hanoi. Naghapunan ulit kami sa Quan An Ngon. Umorder kami ng Crispy noodles w/ beef at kakaibang version ng vegetable salad wrapped in ricepaper. Ang sarap talaga sa Quan An Ngon. Pagkatapos ay naglakadlakad muli kami sa palibot ng Hoan Kiem Lake. Nagtingikn tingin ng mga pwede bilhin. Sabi kasi sa PEX forums ay nagkalat ang mga North Face bags ditto dahil ditto minamanufacture ang North Face. Madami nga ang mga nagdisplay na damit, bags, shoes pero animo’y classA imitations ang mga ito. Dalana rin ng malapit ito sa China. Madami padin ang nasa park karamihan ay mga lovers at pangkaraniwan na ang tanawin na nagtutukaan na parang walang bukas sa lakeside. How romantic! How I wish that RJ is with me.
Dec.08’ 08 Monday
Muli kaming gumising ng maaga para magbreakfat. Habang nagpreprepare ang staff ng hotel bumili muna si Leo ng toothpaste sa labas. Nahirapan siyang humanap dahil ang sistema ditto ay hindi tulad satin na mga one-sto-shop. Kung wine ang tinitinda sa isang store sa kahabaan ng kalye na yon ay puro wine ang tinda. Kung puro Christmas décor ay sa buong kahabaan ng street ay puro Christmas décor.
Dumating na ang aming tour guide for the Perfume Pagoda Tour, si Nam. 3 hours ang byahe. Sa totoo lang ay hindi namingmasyadong naenjoy ang tour na to dahil hindi maeffort si Nam na magexplain at magkwento sa aming pinuntahan pag hindi ka nagtanong. Minsang magtanong ka ay parang natatamad na siyang sumagot. Naikukumpara ko tuloy si Trang ng Hanoi Kids. Pagdating namin sa lugar ay ay kinailangan naming mamangka sa ilog papunta sa paanan ng bundok kung saan nahandon ang Perfume pagoda. Mga babae ang nagsasagwan. Bawat bangka ay may sakay na lima at anim na katao. May 45mins. Din kami sa bangka. Naenjoy namin ito ng husto., Magandaang mga tanawin. malamig ang hanging sumasalubong sa amin. Tahimik ang paligid habang lawiswis lang ng tubig na sinasagwan ang aming naririnig. Masarap matulog sa bangka na konting galaw lang ay maaaring bumaligtad. Pagbaba ng bangka ay ang mga temples na ilang daang taon na ang tanda. Sa paligid non ay mga vendors na sari sari ang mga tinitinda may mga Vietnamese delicacies, souvenirs at may ilang nagtitinda ng snake vodka at sariring inumin na nakalagay sa malalaking bote. Sumakay kami ng cable car at naglakad paakyat ng PerfumePagoda. Sa aming tour ay nakilala namin si Stanaga Duden isang Deutch at si Pete na isang Thailander. Inaasahan ko ay isang maganda at malaking pagoda yun pala ay isang kweba na simbahan ng mga Buddhist. Wala masyadong makikita kundi mga deboto na taimtimna nagdadasal sa madaming Buddhist gods and goddesses.
Pabalik ay nananghalian na kami at nagpicture picture sa mga lumang temples na hindi man lang naming nalaman ang pangalan. Pagkatapos ay namangka ulit pabalik. Pagbaba ay sinabihan kami ni Nam na magbayad sa bangkera. Nagtaka kami dahil package tour ang aming binayaran bakit kami magbabayad. Muli kong itinanong kay Nam at sinabi niyang magtip na lang. Nagbigay kami ng 20,000 (60pesos ang equivalent satin). Yun iba naming kasama ay hinahabol pang bangkera dahil bakit dawhindi nagbigay ng tip. Well, nasanay kasi ang mga bangkera sa mga nagbibigay ng tip kaya compulsory na ito.
Nakakapagod din kaya natulog na lang kami pabalik. Pagdating ay kumainmunakami saan pa e di Quan An Ngon ulit dahil hindi pa namin natatry yun ibang dishes nila. Umorder kami ng Stir fried noodles, unripe mango w/ bagoong pero pinagarbo ito dahil madaming toppings, cold noodles w/ seafood atbp. Inikot ulit naming ang Hoan Kiem para mamili ng Bastos Cigarette amin sanang ipampapasalubong pero isalang ang aming nabilan at last one na lang ang tinda niya. Bumalik kami malapit sa Highlands coffee para mamili ng pampasalubong na souvenirs, Trung Nguyen Coffee at fruit chips. Yun na ang last night namin sa Hanoi.
Dec.09’ 08 Tuesday
Flight na namin pabalik ng HK. Paalam na Vietnam. Sa maikli naming pamamalagi ay madami kaming natutunan sa inyong kultura. Sabi nga ng brother ko, wag na lang kaming umasang maganda ang Vietnam. Cultural immersion lang ang aming pakay. Hindi nga kami nagkamali dahil mayaman ang kultura nila. Preserved pa din magpahanggang ngayon at tunay na makabayan ang mga tao dito. Hindi man nagkakalayo ang pisikal na itsura ng bansang ito at ng mga mamayan dito sa Pilipinas ay bakit higit na ninanais puntahan ito ng mga turista. Sa totoo lang, di hamak na mas maganda ang Pilipinas. Sabi nga ng ilang banyagang nakasabay namin sa aming mga tour. Napuntahan na nila halos lahat ng bansa sa Timog Silangan Asya pero hindi pa sa Pilipinas dahil mapanganib at magulo sa ating bayan. Nakakwentuhan din naming ang tour guide. Hindi pa daw siya nakakapunta ng Pilipinas pero kilala niya si Pres. Estrada at Pres. Arroyo. Alam niya ang Edsa2 at alam niya ang terrorist attack sa bansa natin dahil napapanood niya lagi sa CNN. Mahirap man ang Vietnam ay mas nakapamasyal kami nakapaglakad sa paligid ng Hanoi ng walang anumang iniisip na baka may mang holdap o may manghablot ng aming mga gamit. Meron man mga masasamang elemento ay nananatili pa ding may takot ang mga sibilyan dito at iginagalang ang mga pulis Nakakalungkot lang isipin!
No comments:
Post a Comment